* * Çığlıklarım! * Şiiri - Yılmaz Türkyı ...

Çığlıklarım zincirli bileklerimden,
Tüfeklerim gül açmış tetiklerinden,
Ne sen sor ne ben söyleyeyim namluların pas tuttuğunu!
Özgürlüğümü istiyorum çektiklerimden.
Nasıl kalkarım, nasıl doğrulurum tüm bu yükümle?
Ve ne sen çöllere düşüren Leylâ'lığını unutsan,
Ben; Mecnun'luğumu aptallık saymasam...

Lavsız bir volkan nefretlerim!
Sana tutsaklık, taddığım en güzel özgürlüklerim.
Sevdalarımı sızdırırken yarasından kalemim,
Nasıl uyurum, nasıl uyanırım farkındalıklarımdan? ...
Ve sen Şirin'liğine sahiplensen,
Ben; Ferhat'lığıma doymasam...

Muhabbet olgunlaştırırken insanı!
Sevgi; açarken en açılmaz kapıları,
En basitinden; tadılır, yenilir, yutulur olmalıdır mutluluk! ?
Nasıl sıyrılırım, nasıl kurtulurum kaygılarımdan? ....
Ve sen Aslı'ların aslı!
Ben bir garip Kerem misali,
Vazgeçer miyim sanıyorsun türkülerimden...

10.06.1994 / BALIKESİR
(TUTKULAR adlı şiir kitabından.)