Kaldırımın bir kenarında yüzü karma karışık bir çocuk
Belli ki hayli zamandır orda oturmaktaydı, üzgün ve sessiz
Koca şehir üstünden geçmekteydi, üstelik umursamaz ve ilgisiz
Bir isteği vardı sanki gözlerinde ki anlam belli belirsiz
Durdum sordum çocuğa, adın ne diye, adım dedi çaresiz
Birden yıkıldım oracıkta sanki dünya durmuştu süresiz
Çocuk bıraktı beni, git başımdan der gibi bakmaya devam etti
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta