Kaldırımın bir kenarında yüzü karma karışık bir çocuk
Belli ki hayli zamandır orda oturmaktaydı, üzgün ve sessiz
Koca şehir üstünden geçmekteydi, üstelik umursamaz ve ilgisiz
Bir isteği vardı sanki gözlerinde ki anlam belli belirsiz
Durdum sordum çocuğa, adın ne diye, adım dedi çaresiz
Birden yıkıldım oracıkta sanki dünya durmuştu süresiz
Çocuk bıraktı beni, git başımdan der gibi bakmaya devam etti
İzin ver hey ağam ben de gideyim
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Devamını Oku
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta