Çığlık ve rüzgar Şiiri - Yusuf Işık 3

ÇIĞLIK VE RÜZGAR

Çığlık çığlığa koptum anamdan
Gün batmadan yarın doğmadan
Özgürce haykırdım
Kelepçe olmadan
Zından olmadan
Sevda olmadan

Koştum yalınayak günlerce
Yarı tok yarı aç
Tozlu yollarda
Taş döşeli kaldırımlarda
Asfaltlarda
Bulvarlarda
İlle de
Akşamın alacasında

Bir dünya verdiler bana
Yusyuvarlak
Döndükçe ardından koşmak
Yakalamak
Kucaklamak
Gerek olan

İşte
Bir sabah yorgun bir sabah
Yaşlı bir rüzgar çıktı tepelerden
Benim için gelmişti
Biliyordum
Çünkü
Çığlıkları benimkine benziyordu
Ama yaşlıydı işte
Sessizdi çığlıkları benim gibi

Kucaklaştık kırk yıllık dost gibi
Tepelerden nehirlerden
Kurak tarlalardan
Irgat ellerinden
Göçer çadırlarından geçtik
Binlerce selamlarla sevgilerle
Hepsi el sallıyordu bize
Ama nedense hüzünlüydüler
Arkamızda kalan yaşlı gözlerdi
Nedenini bilemiyordum bulamıyordum

Derken birbirine sevdalanmış
Bulutlar geçti üzerimizden
Ve yağıverdi yağmur
Duruverdi dünya
Yakalamıştım işte onu
Yakalamıştım.

11.9.89