Çığlık Utanır Şiiri - Döndü Dülger

ÇIĞLIK UTANIR...
Öyle büyük yükleri var ki umut kuşlarımın
Ağırlığı kanatlarına oturur, nefes aldırmaz.
Her kanat çırpışı çeker dibe doğru
Uçmayı bırak, bir milim ayağa kaldırmaz.

Öyle çok yaşlar birikmiş ki göz pınarlarımın,
Yağmuru kıskandırır her fırsatta, durdurulamaz.
Süzülürken yanaklarımdan birbiriyle yarışır,
Sakin akan ırmak şaşar kalır, hayranlığını saklayamaz.

Öyle derin suskunlukları var ki dilimin.
Konuşmayı bilmeyen bebekler dile gelir susmaz.
Dağı taşı inleten feryatlar yankılanır sessizliğin içinde,
Karalar bağlasa da kalp, yasını saklar, ses çıkarmaz.

Yürekte öyle sızılar, yanıklar, acılar saklı ki,
Dolaşmaya imtina eder damarda ki kan akmaz.
Nefes almak çekinir, hava buz kesilir de,
Çığlık utanır, suskunluğum mahcup, gönlün ahı duyulmaz...