Çığlık Çığlığa Şiiri - Naime Özeren

Liman yolunda, sahildeki kayada
Güneşte, yağmurda, fırtınada
Nöbet tutardı bir çift sevdalı martı
Öyle sevimli öyle hoştular
Uğur sayardı kendilerine
Onları balıkçılar
Nasıl da güçlüydü bağları
Ayıramazdı onları hiçbir kuvvet
Aşkın ölümsüzlüğünün
Sembolüydü varlıkları…

Geçen gün yürürken limana
Bir martı çığlığıyla koptum
Daldığım derin hülyalardan
Tek başına kalmıştı oracıkta
Ne oldu, neredeydi sevgili eşi
Neden öyle perişandı diğeri
Kimsecikler bilemiyordu nedenini
Günlerdir böyle işte dediler
Parçalıyor bu garip kendini
Aç susuz
Çığlık çığlığa
Uzakları tarıyor keskin gözleri
Yemiyor içmiyor
Dinmiyor yürek paralayan sesi
Anladım…
Beklemekle geçecekti ömrü
Geride kalanın belli ki
Yuva belledikleri o kayada
Son nefesini verecekti…