Çığlık Çığlığa Şiiri - Bahri Yıldırım

Dün sabah,
Başladı karanlıklar üzerime yağmaya
Güneşi bekliyordum oysa.
Bir muştuydu duymak istediğim.
Zaman sensizlikleri koydu kapıma.
Nefesine katamadım nefesini.
Uçup gittin avuçlarımızdan, bir kuş misali

Dün sabah,
Umutla uyanmak istemiştim yeni güne
Güzel günler görecektik
‘’Umutla maviliklere’’ yelken açacaktık
Sen beni saracaktın küçücük bir bebek gibi
Ben dizlerinde ağlayacaktım,olmadı, beceremedik
Yetmedi gücümüz zamanı durdurmaya
Şimdi yalnız ağlamak düştü payıma
Kim anlar ki,!
Kim anlar ki bu perişan halimi

Dün sabah,
Çığlıklarımız yükseldi arşa
Yer yarıldı, güneş kızardı
Yollar en zor çizgilerini çizdiler alnımıza
Yüreğimizden, kara topraklara uzanarak
Anlatamadım kimselere ahvalimi

Dün sabah,
Binlerce yürek ağladı benimle birlikte
Senin için, senin yokluğuna
Ağıtlar yakmak varmış kader’de
Bağışla bizi annem, bağışla
Kime yazayım, yokluğunda arzuhalimi

Dün sabah,
İçimizde çöreklenen bir çığlığın adıdır
Açılan her el,
Edilen her dua, sana sevgimizin tadıdır
Nur, nur içindedir artık
Sevenlerin yüreklere kazıdı, nur cemalini
Güneşin kavurucu sıcağına,
Toprağın buz gibiliğine aldırış etmeden

Dün sabah,
ve önceki sabah
51 yıl önceki sabahımı aradı yüreğim
Sevginle dolarak başlarken nefesim
Seni sarmak için biteviye
Ellerinde kalsın ellerim, dedim olmadı
Beni, bizi, sensiz bıraktın anne
Annem, kanatsız meleğim

Dün sabah,
Kapandı ömrümüzün
Bir deli çağı...