Çığlık Çığlığa Şiiri - Ayşe Yavuz

Sabahın ilk ışıklarında yalnızım.
Gözlerinde ağladığım geceler yok artık.
Yağmurun altındaki sırılsıklam danslarımız bitiyor
Bir alacakaranlığa adım atıyoruz.
Bilinmeyen sırlara gömüyoruz yüreğimizi
Çılgın meşaleler yanıyor içimizde
Bilen yok...
Biz sabaha karşı uyanık,
Bedenimiz yorgun.
Çiçeklerin en sakin hallerini seyrediyoruz
Gece çılgın,
Sabah çığlık çığlığa...

Gözlerimizin ışığı kalmadı narım
Yollar bizi çağırıyor
Gitmiyoruz.
Kucaklar bize açık,
Sarılamıyoruz.
Utanç hiç uğramıyor bizim eve
Toprağım kan ter içinde tuz basıyor.
Mavi gecede gören yok halimizi
Bilen yok dolu gözlü yarım.
Ellerimiz kafeste kalmış,
Çıkaramıyoruz.
Avuçlarımız en güzel çiçeklerle dolu
Çıkmakta istemiyoruz açıkçası kafesten.
Aynalara bakamıyoruz yüzümüz kirli.
Dudak izlerimiz birbiri ardınca kırılan bardaklarda.
Bize gülümseyen,
Aynadaki en yaşlı halimiz.
Ağlamalı mıyız kıvrım kıvrım nazlım.
Belki toprağa el sürmeliyiz
Bizimki kafesler ardında bahtiyarlık.
Gece çılgın,
Biz deli...

Gün iyice ışıldıyor.
Yine yalnızım.
Düşünceler beynimi zilzurna sarhoş ediyor.
Duman duman sigaralar yakıyor ciğerimi
Zaten ne yakmadı ki huzur adına.
Yağmur bile damla damla akıyor.
İçimde burukluk,
İçimde kırgınlık,
Biz deliyiz,
Gece çılgın,
Sabah çığlık çığlığa...

09.04.1997