Çığlık Çağırdı Beni Şiiri - Mekan Atac

Bir nevi savaş verdim işte kendimle.
Saat kaç olmuş bilmiyorum.
Hiç birşey bilmiyorum aslında.
Hiçlik.
Yaptığıma gülüyormuyum.
Üzgünüm belki de.
Hiç birşey bilmiyorum dedim ya.
İşte bu da onlardan biri.
Gece sessiz ve ben çığlıktan kaçtım.
Çığlığa da üzüldüm aslında.
Ölülere sığındım.
İşte bu masal gerçek.
Bunu biliyorum işte.

Sessizlikte ne zormuş.
Ölüler gerçek.
Dönerim sanırım çığlığa.
Bu çığlık, benim kendime saygısızlığım işte.
Üzgünüm ve affetmiyorum kendimi.
Bu gerçekliği biliyorum işte.

Ölüler sessiz değil aslında.
Çağırıyorlar işte beni.
Bir şarkının çığlıkları susturması gibiler.
Öyle huzurla, sesleri kulağımda.

Bilmemek ne acı oysa.
Öylece çaresiz.
Üzgünüm...