Zalimin karanlığı, zulmün perdesi örterken günümü,
Gider âh’ım kalbimden
Hüsn-ü zannım öksüz kalır seyreylerken cümle âlemi.
Pençelerini bileyen bilmem kaç binlercesi
Bıkmadan, usanmadan kükrer mazlumun yurduna
Gidemem mazlumun gönlünden,
Dökemem murekkebimi zulme,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta