Donuk renkli bir gemiyim
Yaşlanmış korsanlar barındırıyorum içimde
İçimde savaşların kalleş benizli kadınları
Oysa yüreğimdeki örümceğin kollarına tutunuyor rüzgar denen güç
Belki de bilinmeyen bir çığlığım şairlerin elinde
Zincirlerimi kırmak yerine çoğaltıyorum
Kendimi küreklere mahkum ediyorum yelkenlere değil
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta