güne düşen son ışık
değince ıssız bir suyun durgunluğuna
fırlayıverdi yerinden
saklanan bekleyişlerin
son sabrı da
ellere vurulmuş kelepçeler
kırılsın derken
dağlanan dillerdeki
son hırıltı…son saniyede
“son” dirilişin
ilk haykırışı
kazınıp yüreklere kızıl bir tokat gibi
patlarken yüzlerde
özgürce sığınılan kuytulara değdi
yansıması öfkelerin
tarumar bahçelerin son çiçeği
kokusunu göklere yayıverdi
şarkıdaki son nota
şiirdeki son dize
sessiz atılan çığlıkların dinmeyen deliliği
kavuşurken sesine
içimde yangın
rüzgara bırakılan sesler
yayıldı her yana
susturamaz artık
hiç kimse…uğraşlar boşuna
arzuyla istenilen ulaşılmazlık
ne denli ulaşılırmış aslında
yakınmak yerine görülememiş olmasına
sımsıkı tutunuyor yürek sarılıp özlemine
çığlığın çığlığında
“hayat
artık senden yana değilim
sen benden yana geç”
27.10.2006
Atilla GülerKayıt Tarihi : 27.10.2006 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sustukça hep yıkılmadı mı kaleler? bastırdıkça çığlığı kopmadı mı içimizde hep bir şeyler? bırak! özgür bırak çığlığını! ve haykır! belki utanır hayat ve geçer senden yana!
Anlami derin bir siir okuttunuz..Tesekkurler
Sevgimle
TÜM YORUMLAR (1)