Çiğliğimle Yürek Püskürmelerim

…..
Hiçbir zaman şair olamadım, olamayacağım ben
Ey sırsız cam, olsam olsam sıradan bir şairciğim işte…
Bazen kelam ummanlarına, hayalen açarım yelken,
Çiğliğimle yürek püskürmelerim, hep eksik dizilişte…
…..
Ne pir elinden ilham badesi içmişim,
Ne canan tebessümü saçılır bir baharlı gülüşte…
Ne bir usta çıraklığım var, ne bir icazetten geçmişim
Nede Anka’laşırım, Kafdağı aşımı, kutlu bir süzülüşte…
…..
Sigaram ve çayım, Gediz’in sessiz çığlığına eşlik ederken,
Utanıyorum… Gölgemden ve yalnızlığımdan utanıyorum…
Çil horozumun ötüşü, kimsesizliğime her sabah mezar deşerken,
Usanıyorum… Bahçem de fidelerimi kurutan otlardan usanıyorum…
…..
Yılgın Yağmur ile bitmez tefekkürümle umutsuz dövüşüm,
Galiba; insan kalabilmenin en acı tarafı, insanlardan kaçabilmek…
Karakütük-Yorkun Aşiyanım da yapayalnız içten içe sönüşüm,
Neticesi şudur; Ötüken’siz ve Gökçen’siz dışımı, içime saçabilmek…
…..
Karakütük-Yorkun Aşiyan, 19.08.24 – 15.20 Y.Y.