Çığırsız Kaldık Şiiri - Kadir Ünlü

Eskiden Anadolu’da
İnsan boyu yağardı kar
Gömülürdü,toprak evler kar’a
Yakılırdı tezekle,kuzine sobalar
Yağ,şeker,un,kuru meyveler
Doluysa kiler,mutluydu evdekiler

Komşuydu Mehmet’le Ayşe
Küçük bir Dağ köyünde
Ötelenirdi düğünleri,hep gelecek Yaz’a
Çaresiz ,beklerdi Mehmet
Gelse de Kış,kar insan boyu yağsa
İlk çığırı,Ayşe’lerin evine açsa

Yağdı Sabah’a kadar insan boyu kar
Açtı Mehmet,ilk çığırı Ayşe’lere
Yorulmadı,yüreğinde aşk var
Çöktü alacakaranlık
Herkes kuzine başında
Buluştu aşıklar,yine çığırda
Kenetlendi hasret kucaklar
İhtirasla yapıştı;kan dolu dudaklar
Düştü dudaktan,bir damla kan;kar’a
Mevsim Kış olsada,
Yaz geldi;güller açtı çığırda

Şimdi,Milenyumda yaşıyor insanlar
Beyinler sulu,yüzler maskeli
Radyasyon soluyor,silikon dudaklar
Anadolu’da;çığırlar da yaşanmış
Sırılsıklam gerçek aşklar