Ciğeriniz Yansın Şiiri - Mehmet Postallı

Ormanları bile bile yakanlar;
Ciğeriniz, yansın, canınız yansın.
Ağaçlar yanarken seyre çıkanlar;
Ciğeriniz yansın, canınız yansın.

Yeşille bezeli ova, dağ, bayır,
Tutuşmuş yanıyor hep cayır cayır.
Kanı bozuklardan gelir mi hayır?
Ciğeriniz yansın, canınız yansın.

Bir canı yakmanın ağır vebali
Hainlerin elbet yakın zevali
Kalleşliğin, ihanetin son hâli
Ciğeriniz yansın, canınız yansın.

Yaktığın ateşte kendin yanasın
Her bir yanın tel tel olsun, kanasın
Hangi millettensin, kimden yanasın
Ciğeriniz yansın, canınız yansın.

Nasıl bir düşmanlık şu memlekete!
Nereden töredi bu kâtil çete
Her kim düşman ise necip Millete
Ciğeriniz yansın, canınız yansın.

İçim kan ağlıyor, üzgünüm üzgün.
Be hey zalim, zındık görmeyesin gün
Yağlı kurşun olsun en son gördüğün
Ciğeriniz yansın, canınız yansın.

Mehmet Postallı / 2021