Çiğdem ve Günebakan Şiiri - Yavuz Erdin

Çok fedakâr bir anadır Günebakan.
Koynunda büyüttüğü Çiğdemini,
Her daim koruyup kollayan.
Birgün kendinden kalacağının ağırlığını
Taşısa da üstünde .
Besler,büyütür
Sonunun ne olacağına aldırmadan.

Çiğdemde istemez aslında ayrılmayı yuvasından.
Üzülüp kahroldu.
Günebakanının kuruyup solmasından .
Oysa bu doğanın kanunuydu.
Kopmalıydı dalından.
Başka çiğdemlere yuva olmalıydı.
Fışkırmalıydı topraktan.

Başlangıcı olan her şeyin bir sonu vardır,
Der alimin biri.
Er yada geç bu hüzünlü ayrılığın
Vakti de gelecekti.
O an geldiğinde bir matem kaplar
Günebakan ve çiğdemi.
Ana ölse de günebakanlar ölmez
Yaratırlar yeni çiğdemleri.

Kiminize anlamsız gelebilir şairin bu sözleri.
Zaten anlamak isteyenler anlaşın
Diye yazdım bu şiiri.
Gören göz ve saf bir dimağ için
Burada çok anlamlarda gizli.
Her hazanda tekrarlanan
Çiğdem ve Günebakanın hikayesi gibi.