Çiğdem' in Geldi Baba...

Sürgünde bedenim en ücra memleketlere.
Caddeler boyu yürüyorum,
Bakmak istemiyorum kimselere,
Sana benzeteceğim diye.
Sensiz İstanbul olmuyor baba...

Resimlerin göz kırpıyor mazimin bayramlarından,
Bu lunaparkta abimle olan resmimiz,
Bu atlı karınca da mısır koçanını sakladığımız halimiz,
Bu da metrelerce yüksekten daldığın Akdeniz...
Yine birinci olmuşsun bak burada,
Nasılda gülüyorsun bal damlası gözlerinle...
Ve ben her geçen gün burada yanan özlemimle...
Yapayalnızım…
Sorma sancılarımı,
Her gördüğüm dost yüzü,
Bu kadar mı acıtır babasız canımı?

Bir mendilin vardı bende bembeyaz.
Siyah takım elbisenin cebinden tatlı tatlı sözler fısıldardı çocukken.
Birde verdiğin karanfilim var şu an yanı başımda.
Tazeliği yok artık, senin gibi.
Olsun ya, onu da kurutmuşum iyi ki.
Resimlerin çıkıveriyor karşıma albümlerden,
Sonra bir seldir akıyor yanaklarımdan.
Oğluma babacığım diyorum,
Bana yine karanfil verir misin?
Hastalandığımda kapımda bitiveren çiçekçi seni soruyor.
Hala sakladığım bir yazı üzerinde.
''Canım kızım, Allah' tan acil şifalar dileğimle, Baban''

Küs müsün?
Niçin konuşmuyorsun?
Olsun bugün bayram.
Ver toprağını öpeyim,
Ellerinin yerine...

Yıllar önce bir arkadaşın vardı hani,
Seninle bayramlaşmak için aradı...
Kendisi burada yok dedim...
Geldiğinde aradığımı iletin dedi.
Gittiğimizde iletiriz dedim.

Hayır hayır...
Ben hep sana geliyorum.
Her gün bir adım, bir adım daha...

Her sabah namaza kaldırıyorsun düşlerimde beni.
Bazen toprağın altında sarıyorsun sımsıkı.
Bazen az ilerde annen var diyorsun.
Bak bu sabahta mendilini istiyorsun.
Çaputlar bağlıyorum düşlerime,
Uyanmayayım diye...
Gittin gideli bakmıyorum penceremden.
Bakamıyorum…
Kabrine ismin yazılmış,
Yanında annemin ismi.
Gelemiyorum...