Yüzüm soldu gönlüm karardı
İçimdeki gençlikte gitti.
Eskiden neydim şimdi ne oldum
Üzülüyorum şimdiki halime
Özlüyorum eski halimi
Karadenizde esen dalgaydı
kemençe başka çalar
horon başka çekilirdi
onun sesiyle
Onu dinleyen sadece karadeniz
Ben köyümü özledim
kerpiç duvarlı evimi
bahçemi, kuşlarımı
ineğimi, köpeğimi özledim
Ben köyümü özledim
Artık rahat uyuyabilirim anne
İnsanlar bile yok artık yanımda
Kolların bıraktımı beni
Kara toprak etrafımda
Birde böcekler varki
Geldiğimden beri beni yediler
Dokuzay çocuğu karnında taşıyan
onu emziren, büyüten
dört duvar arasında çalışan kadınlarımız
Fabrikalarda çalışan,
eve gidip yemegiyle, temizliğiyle
Perde açıldığı zaman
Yeni bir kişilik siner üzerime
Ya kızını kaybetmiş bir annedir
Sahnede sunduğum
Ya da sokağa düşmüş bir yosma
Ya da herhangi bir konu
Sen hiç şehrin parlak ışıklarını
bilirmisin,
pırıl pırıl parlar hani
gece olunca
İstanbul bir ucundan bir ucuna
aynı içimdeki ışık gibi
Sen olmayınca vakit geçmez oldu
güneş küstü
gökyüzü yıldızlarla doldu
Sen gidince saçlarıma aklar doldu
o içimdeki gençlikte gitti
Seni gördüm düşümde dün...
gözlerim açıldığında yoktun.
seni aradım
dört bir yanda
ama sen yine yoktun
sonra komşu çaldı kapımı
Hüseyinim dağlarda
Dağlar hüseyinime,
Selam yolla.
Bizi merak etmesin
Geleceğiz yanına
Hasret kaldı analar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!