Elvedalar daraltıyor bizi
Bir terzi makasından çıkmış
Biçimsiz giysiler gibi
O yüzden merhaba demek geliyor içimden hep
Bilsem de ayrılık var sonunda bu gidişin
Bana...
Adresi belirsiz bir sokak benim yaşamım
Bu sokakta kapı numaraları bulamazsın
Kendine dair ne varsa istediğin
Çöp bidonuna atılmış birer paçavra
Ey çiçek
Kimse bilmez senin
Yerin göğün hakimi olduğunu
Görmezler
Her sabah sevdaya doğduğunu
Köklerin toprağa bağlı
Sen, evet sen sanma başkasına seslendiğimi. Sana, aşık olduğum adama tüm sözüm. Seni görmediğim zamanlardan beri, hani hiç bilmediğim tatmadığım o günlerden, sözcüklerimin henüz senin için olmadığı karanlıklardan beri tanıyorum.
Görmediğin bir uçurum kenarında ayaklarım
Gözlerim bilmediğim uzaklara bakıyor
Kapatıp sessizce suretimi
Sesleri dinliyorum
Usumda ezik bir şeyler var,
Silikleşiyor gittikçe,
Ya ben uzaklaşıyorum ondan,
Ya da o beni terk ediyor günden güne.
Oysa,
Acıdan, gözyaşlarına boğulmuş bir sokaktayım yıllardır
Aklımdakiler, kırık kaldırım taşlarına sıkışmış yaşamlar gibi
Kendimi her terk ettiğimde
Bu şehrin mazgallarından akarım
Yollar var ki
Çok uzaklarda kalmış kalbimin son insaf kırıntıları
Korkmamalıyım senden
Korkup kaçmamalı
Yoruldum yeni insanlardan
Yoruldum.
Kırmızı ayazlarda üşüyorum bilmediğince
Bir dramaydı hayat sahnesinde oynadığımız bu oyun
Karanlık ormanlar içerisine atıyordu birileri...
Baykuş sesleri dört bir yanımızda
Korkarak yürüyorduk
Bitmek bilmez bir yoldu önümüzde ki...
Umut susar, sessizce bekler çocuk...
Kırkkanatlı bir kelebeğin uçuşu gibi,
Ne yetişebilmek mümkün
Ne dokunabilmek
Bir kuş kondu yalnızlık ağacıma
Dallarım titredi
İnanmazsın
Sarsıldım derinden
Köklerim söküldü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!