Çığ Ve Çığlık Şiiri - Derya Kızılgöz

Işığa uçuşan kelebekler
Gibi
Yürürken ufkumuza
Nedendir bilemedim
Günüm
Erken karardı
Yorgunluğu kamçılayarak
Ha dedim cüsseme
Ha dedikçe ufaldım
Aydınlık ufkun güdüsünden yoksun
Tabanlarım
Şiştikçe deşildi
Deşildikçe kanla sulandı kar

İnleyince canım
Kendimi tutayım derken
Ta dipten gelen
Çığlığım çıktı karlar üstüne
Yuvarlandıkça büyüdü
Düştü çığ üzerime

Çığlık kar üzerine
Çığ benim üzerime
Bulandıkça karlara
Yitip gideceğim altında sandım
İçimde beliriverdi koca kardelen
Kardan çığ arasından
Sivrildi başım
Bu olsa gerek gücü insanın
Yiteceğini sandığı anda
Muştucusu aydınlığın