Ufak tefektim, başlarını bilmezdim sevgilerin
Gerçi sonu ne, onu bile daha çözememiştim
Ama dedim ya; daha küçücüktüm
Yolun yarısında bir iz vardı, ona bakakaldım
Yanlış giden bir yolmu, yoksa doğrumu
Bilmiyordum...
Bakakaldım;
O iz sendin, ne soğuktun, ne de sıcak
Bazen tutulacak
Bazende kurtulacak, açık kapım
Sen vardın artık
Ufak tefekliğimi üzerimden attın
Sarsıntıda olan dünyamda
Sen, adın ve resmin vardı
Belki bir umuttun
Belkide çığlıktın
Ya yaşama dair kalburüstü anlayıştın
Ya da bir dağ eteğinden,
Çığlık atan çığ'dın
Sonunu bilmediğim bir düzlem
Sonuna gidebildiğim kadar anlamlı
Öleceğimi hissedeceğim kadar
Mükemmel bir hastalıktın
Evet, sen çığlıksın
Çığ'ın altında kalsamda
En sevimli haykırışımdın.
Kayıt Tarihi : 1.11.2006 19:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!