Dağların ayaz soğuğundan kopmuş,çığırından çıkmış bir kar kütlesiyim ben.
ürkek ama istikralı ve hızla süzülüyorum ben yamaçtan aşağı doru.
yaralı ceylan gibi sekiyorum bazan, kapana bastımda pes etmedim ben.
sıkışısamda gecenın ayazında, kanasam ve donsamda, hızla büyüyorum ben.
önüme çıkanı kendime katıyorumda, kımseden korkmuyorum, korkutuyorum.
hani çığ misali barıyerler bana güç olur, gücüme eklenir olur benim.
aşarım he yar'ı sana ulaşırım, bezgin değilim gezginim gezgincan.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla