Çift Şiiri - Can Carmen

Biri geçiyordu yanımdan
Umarsızca sallanıyordu caddede
Ayakları yere her sürttüğünde
İçimi gıdıklıyordu
İmreniyordum ufaktan

Henüz tanımıyordum adamı
O sarıldı kollarıma
Bakışlarımı fark etmiş olmalıydı
Serdi umutlarını yoluma

Özgür olamazsın asla dedi
Nedenini merak dahi etmedim
Güven veriyordu hiçlik kokan nefesi
Teslimiyetimi mühürledim

Tabi her şey güllük gülistanlık gitmedi
Mağrur bakardı kavgaya tutuştuğumuzda
Kıyamaz itaat ederdim
Küskünlük giremezdi aramıza
Kin de nefret de andan ibaretti

Arzularım girdi sonra devreye
Bitmek tükenmek bilmeyen beklentilerim
Adamdan dileklerim yerine gelmezse
Bomboş duraklarda yeniden sallanmasını beklerdim

Yalancının biriymiş yeni tanıyorum
Bir kez olsun gerçeği fısıldasın istedim yanaklarıma
“Kendi efendin olmadan kurtulamazsın kölelikten.” dedi bu defa
Birbirimize karıştık
Gitti sandım
Sonsuzlukla bakıştık