Söndürüyorlar lambayı ve lambanın beyaz kubbesi
parlıyor bir ânlığına çözülmeden önce
bir hap gibi bir bardak karanlıkta. Sonra hafifliyor orada.
Otelin duvarları değiyor göğün karanlığına.
Aşkın devinimleri yatıştı ve uyuyorlar şimdi
fakat en gizli düşünceleri buluşur
iki renk buluşur gibi ve birbirlerinin içine geçer
bir okul çocuğunun o ıslak resim kağıdında gibi.
Karanlıktır ve sessizdir. Fakat şehir daha yakına gelmiştir
bu gece. Söndürülmüş pencerelerle. Evler geldi.
Umut içeren bekleyişlerde çok yakın dururlar,
yüzlerinde ifade barındırmayan bir halk yığını misali.
Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 12.11.2019 00:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
PARET De släcker lampan och dess vita kupa skimrar ett ögonblick innan den löses upp som en tablett i ett glas mörker. Sedan lyftas. Hotellets väggar skjuter upp i himmelsmörkret. Kärlekens rörelser har mojnat och de sover men deras hemligaste tankar möts som när två färger möts och flyter in i varann på det våta papperet i en skolpojksmålning. Det är mörkt och tyst. Men staden har ryckt närmare i natt. Med släckta fönster. Husen kom. De står i hopträngd väntan mycket nära, en folkmassa med uttryckslösa ansikten.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!