Unut diyorlar bu acıyı bilmeden
Yılları bir köşeye atmak o kadar kolay mı?
Sevmek büyük bir nitelik, bunu bilseler
Hiç unut demeye dilleri varır mı?
Kahrolan sen ve benim bunu bilen yok,
İnsanlar oynayacak ateş arıyor.
Bilmiyorum artık ben kimim bilemiyorum
Düşünecek ne dermanım, ne de halim yok.
Ben gurbet ocağında bir kor misali,
Tam söndüm derken tekrar yanıyorum.
Tam unutmaya karar vermişken,
Bir resmi anlamadan elime alıyorum.
Sen kendi halindesin, kim bilir nasıl!
Belki de hiç bilmediğin boşluktasındır,
Belki aynı sarhoşluk içindeyizdir
Belki de…
Masamda bir resmin, bir kalem ve kağıt.
Dalıyorum resmine,
Düşünüyorum anıları,
Düşünüyorum ayıranları.
Ne olduğunu bilmediğim düşüncelerim,
Kağıda birikiveriyor,
Ben nakış gibi şiir işliyorum.
27.01.1999
Hacer ÖngörKayıt Tarihi : 7.2.2006 12:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!