Çıdam Çiçekleri Şiiri - İbrahim Yılmaz

Savda bahçemi acılar basmış bugün
Gönlümde anlatamadığım bir yorgunluk var
Peki neden bu kadar telaşlı martılar
Ağlasam olmuyor, o yar beni hiç anlamıyor
Sanki kara bir akşamdı zaman gölgeler içinde
Yorgun akşamın hüznüydü beni tek anlayan
Gün boyu bugün dağlara seslendim
Mor bir menekşe ağladı kalbimde
Belli ki bir huzursuzluk var bugün içimde.

Çıdam çiçeklerine sordum seni
Kızıl bir akşamdı gözleri dediler
Ben yıldızları indirdim o yarin saçlarına
Yine de kendimi anlatamadım
Sonra resmindeki menekşe gözlerine daldım
O yeşil gözlerde ben ne hazineler buldum
Belki o biliyor bel ki de farkında değildir
Gök kuşağının renklerinin yüzüne yansıdığını
Ben dünyalara değişmem o yarin bendeki varlığını.

İnsanlar en büyük hatalarını kızdıkları zaman yaparlar
Kızılca bir kıyamet kalplerini birden bire hemen sarar
Halbuki insanlar bilmedikleri şeylere düşman kesilirler
Allah'ın kalbimizden geçenleri bile bildiğini bir bilseler
Sevenler dürüstçe ve mertçe sevip sevilirler
O zaman hiç kimse kimsenin günahını almaz
Gönüllerdeki aşk nehirleri asla kurumaz.

İnsan, milyarlarca insan içinde bir kişiyi sever
İster o sevgili yanında olsun isterse Fizan'da
Sevmek bir ibadettir yüreklerde kıblesi Kabe olanın
Kimse yıkamaz aşkı, söz gümüş, sükut altın ise
Hesabını önce Allah'a sonra o yare veren kişiden korkma
Kork o kişiden ki kalbi münafık dili riya bir duygu taşıyorsa.

Hassas duygular taşıyan kalplerde aşkın merhamet nehri akar
Ben seviyorum o kalbin her katmanındaki masum duygularını
Sevgi, hayatın huzur bahçelerinin mis kokan çıdam çiçeğidir
Sen varlığınla şu yorgun kalbimde çok ama çok özelsin
İnan bana ey güzel sevgili, cennet bile seninle güzeldir.

Mart - 2020