Ciciş Şiiri - Ethem Turan

Yaşamak için nefes almaya çalışırken, oksijen maskesiydin
İçimdeki acının gözlerime vurduğu anda ,akan yaşlarıma tutulan mendildin
Uçurum olan bir yanım hep kıştı,kışımı bahara çevirendin
Vazgeçip gittin ,unutan oldun .Olsun, unutmadım ki hiç meraktayım ne haldesin?

Zaman girdi araya bir ses çıkmadı senden,duydum darlanmışsın hayat gelmiş yine üzerine
Hataların olmuş affedilmeyecek,dik durmaya çalışırken kırılmış kolun kanadın
Umutlarını yeşertmeye çalışırken tuttuğun dallar kırılmış kötü düşmüşsün
Susmuşsun, içinde yanan ateşe su döktürtmüyormuşsun yine

Zor günler yine düşmüş hanene,yanında olamadım affet,
Kırgınsındır kim bilir hangi gönül dalındaki hangi bülbüle
Olsun kelebeğim, deli gönle kefen biçilmez biçenin eline de bir şey geçmez
Yaşanacak ömre yazılmışsa onun bunun darbesiyle süre biçilmez.

Minnetin olmasın na merde bir nefeslik ömürde
Kırılan dal yerine gelir taze sürgünlerle
İçindeki nefreti söndür kimseye su döktürmesen de
Bir Güneş doğacak sabaha, yeni bir umut ,yeni bir hayat için, sakın geri çevirme

Gönlü dolu insanlar düştüğü yerden kalkar
Boş tenekeler rüzgara esir olur bir oyana bir bu yana savrulur
Bilmeyenler zannetse de ,benim bildiğim dik duracak kendine gelenedek
Kozadan çıkmış gün doğumunda, tüm yorgunluğunu üzerinden atmış kelebek