Cicim Şiiri - Aydın Duran

Bir evde sekiz çocuk
Zamanın behri yokluk
Her bir yan yoksulluk
Gördün geçirdin cicim

Bunca çilenin içinde
Evin barkın gül içinde
Ayak bastığın yeri bile
Sevdik sevdirdin cicim

Dinmedi dert başından
Misafirsiz olmadı yuvan
Kuruluydu daima sofran
Yedin yedirdin cicim

Konu komşu ile oba
Hepsi senin kapında
Çayın sürekli sobada
İçtin içirdin cicim

Tüm mahallenin cicisi
Koca köyün tek incisi
Yiğit oğlunun öbür anası
Dedin dedirttin cicim

Çatık çatık kaşların vardı
Amma için bembeyazdı
Seninle mevsim bahardı
Gittin bitirdin cicim

Şimdi dönüp bakamam
Merdiveninden çıkamam
Bu köyden tad alamam
Öldün öldürdün cicim

Evin sanki koca bir handı
Sen yoksan ne tadı kaldı
Gittigin ay bir Şubat ayıydı
Yandım yandırdın cicim.

Şimdi yanımızda yoksun
Özler seni hep kızın oğlun
Kavuşuruz elbette bir gün
Mekânın cennet olsun cicim