Çiçeksi Şiiri - Ender Selvi

kırizantem gibi dik vede asilsin
papatya kadar şen vede sakinsin
fulyasın,nergizsin gelir geçersin
ama; hala ğülüm olamadın,işte bu sensin cerbelesin sarsın'tıdan,dökülüp bitersin
şebboysun şen olmadan,solgun'lara küsersin
kardelensin ama asla karı sevmezsin
erirsin sıcaklıgımın karşısında, yokolup bitersin
menekşemsin,suyunu süzerek alırsın an ve an
ğüneşin alnında yeşile dönersin
ketumsun molenkolik aşkına, hasret beklersin
anemondan ilişkileri hiç sevmezsin
illede hercai olursun, ellerimde açılmayı beklersin
kazabılanka'sın suyu görünce açılıp saçılırsın yerinde
lilyum'sun suyu çekmezsin, çamaşır suyunu görmeyince
lavanta sanırsın kendini saatlerce
ama bir nebze bile olsun,o hokuyu bile veremezsin
nergiz'sin aniden gelip geçersin kendince
sahibine hayatından, bir hayat bile vermez'sin
sen nesin bir ğül'mü,bir ğün'lükmü
ğüneşin olan biri varken kışı ararsın ellerde
tutsagın olmuş boş hayaller kalbinde
sana hayatının baharını veren biriyken
illede dersin ben kaktüs olacam diye
sevmezsin sevmezsin kendini saksının içinde
hayat suyunu versem bile,gine çiçeklerini açarak bana dönmezsin
işte bir kış gününün sogugu başladı içimde
kalbim dondu senin sayende
ve var git atılıp satılıp, boş hayallerle
sana benden başka yar olmaz şu cennet kalbimde
ve yine benim ellerinde yeşereceksin.....