Çiçekli Ölüm Şiiri - Serhat Çalışkan

Ben bu akşam ölüyorum
Önce yavaş yavaş,kan çekiliyor damarlarımdan
Şöyle bir sendeleyip koltuğa düşüyorum
Aynada sararmış yüzme sonkez bakıyor gözlerim
Şu duyduğum son hırıltım olmalı
Başım hafiften sola yatıyor
Parmaklarım çözüldü,işte ben öldüm

Yarın sabahı görür gibiyim
Ağlayanlar,sızlayanlar hayıflananlar
Babam ellerini yüzüne kapatmış ağlıyor,
Abilerim,kardeşlerim hepsi bana yanıyor
Borcum olanlar daha bir üzgün
Herkesten gizli sevdiğm yorgun

Boşver,aldırma gönül maralım
Bir zaman sonra alışacaklarını bilmiyorlarki
Yakıştırırlar sanada çok geçmeden başka bir ben
O musalla taşına birkez daha yatmştım anam öldüğünde
İlkkez sabun gözlerimi yakmayacak ve sevmediğim o selayı duymayacağım şükür

Son elbisem bu benim,
Keşke biraz bol alsaydın,seneyede giyerdin diyen olmayacak
Öylesine idealki,ne eskir ne çeker,nede çıplak brakır
Dirilene kadar giy
Yalz şu kutu biraz darca,hani bir misafir gelse kapıda kalır
Eee alışğız nede olsa üç oda bir salona

İşte mahalle imamının sesi,hakkınızı helal ediyormusunuz
Ediyoruz!
Bendende size helal olsun canlarım

Küçükken maviyle,kırmızıya bayılırdım,
En gerçek renkler beyaz ve siyahmış meğer
Beyaz kefen,kara toprak bir ömre değer

Oh be kiradan kurtuluyorum
Almanyadan oğlum gelecek,çık evimden diyemezlerya burdada

Yahu bir sigara,bir çay içseydim bari
Ölüye bir zararı yokmuş o meretin
Az sonra,çamlıkklar arasındaki mezarlığa gidiyoruz
Hep omuzlara alınmayı hayal ederdim
Bir sporcu,bir bakan,bir yazar,bir asker olarak
Kahramanca gururla
İşte omuzlardayım,yorum sizin

Aman yavaş bırakın
Sol tarafım ağrıyor,doymamışlıkmı desem,korkumu desem
Yoksa yeni evimi sevemedimmi
Ev alma komşu al derdik yaşarken
Yandaki şehit hoşgeldine gelecekmiş
Ne ikram etsem
Aaa gidiyormusunuz,ne güzel laflıyorduk
Neyse bunu saymam,fatihayada beklerim