Çiçeklerin Şikâyeti, Şiiri - Çağdaş Öztürk

Ben bir papatyayım,
Yaprağı beyaz, göbeği sarı
Mutlu etmek için insanları
Hani şu koparılan yaprakları.
Aslında ne kötü değil mi,
Sormaları gereken yere değil de
Sevilip sevilmediklerini bana sormaları?
Çoğu kez yanlış başlıyorlar
“Sevmiyor,seviyor,sevmiyor..”
Doğru olmayanla bitiyor arayışları.
Tuhaf üstelik bana inanmaları!
Ben bir gülüm,
Kırmızı,beyaz,siyah,sarı…
Yüklemişler rengime farklı anlamları
Rengimle anlatıyorlar duygularını.
Seviyorum
Barışalım
Sen en nadide olansın
Ve sana küstüm!
Yüzüne söylemek varken onları!
Ben kır çiçekleriyim,
Müjdeleyen baharı
Beni korusunlar,koklasınlar
Baksınlar istiyorum istemesine;
Ben ve kardeşlerimin şansızları
Bir demet olup uzatılıyoruz
Sevilenin eline.
Kesilmiş hepimizin toprakla bağı
Ölmeye mahkûmuz!
Hanımefendi ise çok mutlu:
“Aşkım! Biliyordum..”

İnsanlar! N’olur konuşun!
Kırın artık bu çemberi.
Gösterip azıcık bir beceri
Rahat bırakın çiçekleri
Onlar da yaşasın baharı.