Çiçeklerin Ölümü Şiiri - Bahattin Tonbul

Hiç beklemediği bir anda geldi ölüm, böyle olacağını bilemedin
Doğdun büyüdün yaşadın hatta çoğaldın tam rahat edecektin
Sanki bahar çiçeği gibi etrafa kokular saçıp birden çoğalı verdin
Aynı onların çiçekleri gibi de aniden kuruyup yok olup ölü verdin

Keşke onlar gibi olaydın da başka bir baharada geri döneydin
Yoksa çok mu derine gömdük seni de anlıyamadım,ha bunu bileydin
Bir yolunu bulup da tekrar yanıma gel ne olur hele seni de görüverseydim
işte bende yağmur olup susuzluğunu gidersem de tekrar beni sevseydin

Çiçekler gibi yaşadıklarımız hemen geçiverdi değilmi sevgilim
Kalbime arı gibi girdin adeta çiçeğin özünü alır gibi sahiplendin
Nasıl bir iz bıraktın ki senden başkasına hiç yer bile vermedim
Allah'ına kavuştun muradına erdin benide o makama eriştirseydin

Nasıl olur bilmem ama bir rüzgarın çiçeği yok ettiği gibi yok oldun
O rüzgarın esintisi içimize ılık,ılık girdi okşadı iyice rahatlatıyordun
Unutacağımızı zannettin adeta içimizde alevlendin ateş koydun
Esintiyle birlikte kayboldun toprağa ölüm çiçeklerini doldurdun
05.03.2008
Bahattin Tonbul