Artık güneşin hiç doğmadığı yerdeyim
Ve çiçeklerin hiç açmadığı bahçelerde
Kötü günlerin bitmeyip
Güzel günlerin hiç gelmediği
Bir zaman tünelinde
Bırak dostum attığım şen kahkahaları
Küçük bir buse bir gülümseme kalmadı yüzümde
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta