Çiçeklerimi Soldurdular Anne

Her şey bıraktığın gibi odada
Karşılıklı duruyor iki yatak
Yalnızca örtüler değişti
Eklendi raflara birkaç kitap
Ve bir de senin o güzel fotoğraf
Komşular yavaş yavaş çekildi
Seninle sohbetin tadı da yitti
Ben de çağırmıyorum eskisi gibi

Hayat gidiyor ağır aksak
Çıkıyor karşıma birçok tuzak
Ah keşke olsan da konuşsak
Ne çok şey var anlatacak
Çok zamanım var şimdi yatacak
Oysa uykular yarım yamalak
Hayat olsa bana bir salıncak
Biri olsa yorulmadan sallayacak

Üzülme dostlarım var yine de
Ama her biri kendi derdinde
Ara sıra buluşuruz
Ya evde ya da bir kafede
Sen yoksun ya
Acelem yok eve dönmeye
Alışkanlık benimkisi herhalde
Çok kalamıyorum hiçbir yerde

Bazen kardeşler toplanıyoruz
Eskisi gibi bizim evde
Soframızdan hiç eksilmeyen
Herzamanki gibi içli köfte
Herşey iyiye gidiyor ama
Sanki umutlar tükenti bende
Çiçeklerimi soldurdular anne
Gücüm kalmadı yenisini dikmeye