Çiçeklerim Ve Sen Şiiri - Menekşe Gülay

bir orkide gibi, kibar ve narinsin
karşımda.
sevgi dolu yüreğin,
hep çiçekleri hatırlatıyor bana.
çiçekleri sevdiğini biliyorum
her gün yolluyorum sana.
aşkımı yaşatıyorum onlar da
sana her ulaştığında.
bugün de menekşelerimi almışsın,
koymuşsun vazoya.
solmasın diye, büyük özlem göstermişsin
onlara.
hayat ne güzel, çiçekler ve sen, var ya.
birgün bir kucak dolusu çiçekle geleceğim
kapına.
büyük bir hasretle sarılacağım
içimde ki yangınla.
belki çiçekler yerlerde, ama sen benim kollarımda.
büyük bir özlemle öpeceğim, ama doyamıyacağım
sana.
ah aşkım, bir şiir okusan, dalsam hülyalara..
o güzel sesini dinlesem,
çıkmasam derinlerden birdaha.
içinde kaybolsam,
kalbinin baş köşesinde yer alsam.
çiçeklerim ve ben yalnızca, senin olsam.
tenlerimiz birbirine dokunsa, aşkında kaybolsam.
mutluluğum karışsa gözyaşlarımla,
bir bütün olsa.
kızarmış gözlerim, sevgimi hiç durmadan sana,
anlatsa.
belki kızacaksın bana, bu gözlerinde ki yaşlar,
neden diye.
mutluluktan sevdiğim, mutluluktan
ben hiç mutlu olmadım ki.
ama şimdi mutluyum
çiçeklerim ve sen varsın çünki.