Çiçeklerim Kanıyordu Şiiri - Murat Demirci

Ben senden kaçıyordum bu hafta sonu
Ellerim bomboştu hatıralarımın hepsini bırakmıştım
Çok karanlıktın göz gözü görmüyordu
Filistin sokaklarıydı artık gözlerin
Durmadan çocuklarım ölüyordu
Sen bende savaşacak hiçbir şey bırakmadın
Suları çekilmişti nehirlerimin
Bütün papatyalarım hüsrandı artık
Çiçeklerim kanıyordu için için
Sıcacık avuçlarlına bırakacak bir hoşça kal bile kalmadı
Ben yaşamak istedikçe sen bizi öldürüyordun
Hiç kimsenin bilmediği bir yerdeyim şimdi
Bir rüzgar geçiyor alnımın üstünden
Sen artık istediğin kadar uzaktasın
Belki saçların tutuştu yanıyordur şimdi
Şehirlere çarpıyordu çığlığım sen sağırdın
Şiirlerimin hepsini atıyordum cennetinden
Bir kez daha güme gidiyordu şairliğim
Ama yinede pişman olmadım bir kez bile
Geceleri gökyüzüne dokunmaktı seni düşünmek
Parmaklarlımın ucundan geçiyordu bulutlar
Tenimde ılık bir sağanaktı nisanlarımda
Kokunu sıcaklığını yağıyordum sabaha kadar
Yeterince geç kalmıştım ben artık vakit yoktu
Bir kadın uyuyordu bir yerlerde yıllardır
Karnında kızımın sabırsız tekmeleri daha şimdiden
Saçları dudaklarıma hasret bembeyaz bir yastıkta
Sen bir var yoktun göz kapaklarımda
Bir masal için bile çok kısa sürdün.

96 Mayısı Kuğulu park Ankara