Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Muhteşem..Yalın satırlar.Ama anlatım çok güzel..Kutluyorum..Saygılarımla..(+)ant..
Çok çok güzel ve harika. Şiirsel başarıda duyguların esas olduğu, sevginin esas olduğu, anlatımın, dilin (başarılı kullanılmasının) önermi çok büyüktür. Başarınızı kutluyor, güzel aileniz için mutluluklar diliyorm. TAM PUAN ve sevgilerimle..
Sade sözlerle duyguların ifadesi yanında kızının iletisini okuyunca şiirde senin üzüntünü,baba diyen kızın güzel iletisini okuyunca sevicini paylaşmak istedimFilizle Aziz'e ömür boyu mutluluklar.Allah ömürlerini uzun etsin.Sizinde başarınız daim olsun.Güzel şiiri kutluyorum.Gözlerinden öperim kardeşim.selam ve saygılar
Canım Babam.. Seni çok seviyorum.. Yüreğine, kalemine, emeğine sağlık...
mükemmel bir duygu seli olmuş,unutmamıştım bana söylediklerini harika olmuş insan ancak bu kadar dökebilir mısralara güzelliklerini ellerine sağlık devamını bekliyoruz SAYGILAR....
tebrikler efendim.çok güzel ve çiçek bahçesinde kendimi hissederek,bu harika mısraları okudum,inanılmaz keyif aldım.çiçekler sevilmez mi?bu çiçekler birde insanın kanından canından hasıl olduysa sevilmemesi için hiç bir sebep yok.bu güzel rengarenk çiçeklerimiz dal budak salıp nice güzel çiçekler açsınlar.kaleminiz daim olsun ve yüreğinize sağlık.selam ve saygılarımla....
Çiçeklerinizle birlikte bir ömür sağlıklı, mutlu bir ömür diliyorum efendim.
Çocuklar evet en güzel çiçeklerimiz.Allahım soldurmasın onları.
Başarılı eserinizi candan kutlarım.Saygılarımla.
Ne mutlu masum bir yürek mis gibi kokan çiçekler arasında bulunmak. Sevgilerinizin daimi olması dileğiile.
aile birliğiniz daim olsun güzel dizeler kutlarım efendim(10) puanımla taçlansın selam ve dua ile
SAYIN ŞAİRİM; işte bu! mısralar şairin yaşamının ispatı değil midir..bizler gözönünde yaşarız aşklarımızı, sevgilerimizi, acılarımızı..gün olur kederler olur pınarımızda çağlar..gün olur ayrılıklar çalar kapımızı yüreğimiz ağlar...evlatlarımız herşeye rağmen bırkmazlar bizi..şefkatle büyüttüğümüz fidanlarımız gün olur ağaç olurlar ve gölgelerinde bize nefes olurlar...sevgililer ise vefasız olur..ufacık bir sudan sebeple vururlar tekmeği hiç acımadan..yürekleri sızlamadan..hani seviyor beni diye düşünmeden..gün olur aynı fatura kesilir önlerine ve işte o an kaybettikleri değeri geç te olsa anlarlar..ama iş işten çoktan geçmiştir..bıraktıkları sevgili artık yerinde değildir...ben kırçiçeği olmayı yeğlerim..zirvelerde açmayı...üzerime basılmasın diye..canım yanmasın isterim..öyle yalı bahçelerindeki çiçekler gibi el bebe gül bebe olmak istemem..benim asaletim kokumdadır ve yalnızlığımdadır..saygılarmla.+10 ve +anto..
Bu şiir ile ilgili 39 tane yorum bulunmakta