Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İlkbahar yanım taşıyorken aşk sayfalarına sığmıyorum,
Dilber halimin son eseridir yıkılan ruhum,
Saçıma damlayan iğde çiçekleri,sevdiğim akşam,
Rüzgar bana dost,düşünceler kömür yakıyor bedenimde,
Çıkış arıyorum geçmişin kapısında,
Avuçlarımda fırtınalar
Resmine dokunuyor yine,
Dinlediğim bestelerde umutlar
Ağlıyor seslenirken,
Öksüz bakışlarımın güneşi nerede?
Sende kalan tebessümü gönder yıldızlara,
Halbuki ömrün uzun haritası çizilmişti hayallerimde,
Yürürken kaybedilen nefeslerde yüreğim,
beni anlayamadın yar,
Dudaklarımda şekillenmeyen harfleri
Bulamadın gözlerimde,
Dışarıda dağları tenime seren
Çiçeklerde hasretim var.
................Çiğdem hanımın güzel ruhu serpiştirilmiş dizelerin satır aralarına.Bir o kadarda güzel yazmış elleri.Harfleri okşar gibi yerleştirmiş şiirine...finaline kadar mükemmel...duygu seli.Kutluyorum bu güzel kalemi.Antolojim.puanı gönlündeki tabelaya asıyorum.
Hanımefendi
MÜKEMMEL. Gönülden tebrikler alkışlarla.
Öksüz bakışlarımın güneşi nerede?
Sende kalan tebessümü gönder yıldızlara,
Hâlbuki ömrün uzun haritası çizilmişti hayallerimde,
Yürürken kaybedilen nefeslerde yüreğim,
Beni anlayamadın yâr,
Bitimsiz saygılarımla...
Âlimoğlu
Mükemmel dizeler. Çiğdem hanımı tebrik ediyorum.
tebrikler çiğdem arkadaşım kalemin daim olsun güzel şiirdi saygıalrımla yıldırım şimşek
Hâlbuki ömrün uzun haritası çizilmişti hayallerimde,
Yürürken kaybedilen nefeslerde yüreğim,
Beni anlayamadın yâr,
Dudaklarımda şekillenmeyen harfleri
Bulamadın gözlerimde,
Dışarıda dağları tenime seren
Çiçeklerde hasretim var.
HASRET DAHA GÜZEL ANLATILAMAZDI SANIRIM. MÜKEMMEL BİR ŞİİR OKUDUM. YÜREĞİNİZE SAĞLIK ÇİĞDEM HANIM. SAYGILAR...
Sende kalan tebessümü gönder yıldızlara,
Hâlbuki ömrün uzun haritası çizilmişti hayallerimde,
Yürürken kaybedilen nefeslerde yüreğim,
Beni anlayamadın yâr,
Dudaklarımda şekillenmeyen harfleri
Bulamadın gözlerimde,
Dışarıda dağları tenime seren
Çiçeklerde hasretim var.
BU HASRETİN NAĞMELERİ YABANCISI OLMADIĞIM YÜREĞİN SESİNDEN GELMEKTE...
TEBRİKLER ÇİĞDEM BACIM
SEVGİYLE
Tam Puanımla.
Sanat1.com
G ö k m e n
Çiçeklerde Hasretim Var
İlkbahar yanım taşıyorken aşk sayfalarına sığmıyorum,
Dilber halimin son eseridir yıkılan ruhum,
Saçıma damlayan iğde çiçekleri, sevdiğim akşam,
Rüzgâr bana dost, düşünceler kömür yakıyor bedenimde,
Çıkış arıyorum geçmişin kapısında,
Avuçlarımda fırtınalar
Resmine dokunuyor yine,
Dinlediğim bestelerde umutlar
Ağlıyor seslenirken,
Öksüz bakışlarımın güneşi nerede?
Sende kalan tebessümü gönder yıldızlara,
Hâlbuki ömrün uzun haritası çizilmişti hayallerimde,
Yürürken kaybedilen nefeslerde yüreğim,
Beni anlayamadın yâr,
Dudaklarımda şekillenmeyen harfleri
Bulamadın gözlerimde,
Dışarıda dağları tenime seren
Çiçeklerde hasretim var.
(Aksaray / 26 Mayıs 2008)
DRVGİLİ ÇİĞDEM ;
BU NE GÜZEL BİR HASRET BÖYLE DAĞLARI VE İNSANI KENDİNE ÇEKEN VE TÜM GÜZELLİKLERİ BAĞRINDA TOPLAYAN SEVDA YÜKLÜ HASRET...HARİKAYDINIZ...KUTLARIM...TAM PUAN 1000...SELAM VE SAYGILARIMLA...İBRAHİM YILMAZ.
çiçek baya güzelmiş içimi huzla duldurdu:)))) ahh bir kız bana böyle bir çiçek verse hiç geri çevirmez hemen kabul ederdim:)))
kalemınız daim olsun saygılarımla
İĞDE ÇİÇEĞİNİ BAZI ŞİİRLERİNİZDE GÖRÜYORUM.GERÇEKTEN ÇOK GÜZEL KOKUSU VAR İĞDE ÇİÇEĞİNİN. BENİM İÇİN DE FARKLI BİR ÖNEMİ YAPTIĞIM EK İŞ GEREĞİ. BİR MEVSİM DÖNÜMÜ OLUYOR SANKİ.TEBRİKLERİMLE SELAM VE DUA.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta