Çiçekler Ve İnsanlar 2 Şiiri - Yılmaz Aybar

Ne mutludur kimi insanlara ki,
Dünyamıza güzel huyla gelirler,
Doğuştan hoş kokan çiçekler gibi
Ölünceye kadar aynı kalırlar.

Az rastlanan bir cevherdir güzel huy,
Ne dine muhtaçtır, ne diyanete.
Sokma akıl gibi şeylerdir bunlar,
Birkaç adım giderler giderlerse.

Sonra yine günahlara girilir,
Ardından tövbeler edilir tekrar
Ve sonra yeniden sapılır yoldan.
Biri bittiğinde öbürü başlar.

Pek güvenli bir yol değildir bu yol,
Bilinmez nereye ulaşır ucu,
Cennete mi yoksa cehenneme mi?
Yalnız ulu Tanrı bilir sonucu.

Ne mutludur bazı çiçeklere ki,
Dünyamıza hoş kokuyla gelirler,
Doğuştan hoş huylu insanlar gibi
Soluncaya kadar öyle kalırlar..