Çiçekler Uyanmadan

köpekler havlamaktaydı
dağdan bir kurt indi içime
çiçeklerden önce uyandım
kuşlardan ve böceklerden
güneşten önce
sade kahve içtim
iki de çay, sallama, üst üste
kitabı da bitirdim üstüne
yok
kemirdi, yedi, bitirdi beni
melun bir düşünce
dedim kendime boş ver
kayda değmez biri
değmez de iş koydu hayatına dallama
hadi gel de sallama!
oysa en iyi ben bilirim
şu çıkmaz sokağın gökyüzünü
bitimsiz yolların çabucak dönüşünü
umarsızlığın umudunu en iyi ben
ama yok…
karanlık içim, karanlık işte…
sonra gözlerim kapanıyordu
baktım azıcık aydınlanmaktaydı ortalık
“ne kadar hisli ve hayalperestsin hala
ısrarla, inatla, yalansın yalan
ne kadar da çok biliyorsun!
şu ansa her şey, hepsi, bu kadarsın
kandırma kendini, yok ötesi
bu kadar yanılabilir insan, uyan, uyan
ya da uyu sen aldırma”
sayıklıyordum galiba
kapandı gözlerim o an
kapandı
çiçekler uyanmadan…

Temmuz 2021
Bekir Mutlu Gökcesu