ilk gün, soluk gökmavisinin altın çığları
ve gökcisimlerinin sonsuz beyazlığı
çook eskiden açtın büyük taç yapraklarını
toprak için felaketlerin bakiresi ve en ufağı
ince boyunlu kuğularla sarımtırak kuzgun kılıcı,
ve sürgün ruhların bu enfes defne ağacı,
yakut! tıpkı bir meleğin temiz ayak parmaklarıymış
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta