Baharın renkleriyle süslendi dünya,
Çiçekler açtı, sevgiyle boyandı her yan.
Ben de yüreğimde umutlarla sevdalı,
Çiçekler topladım, sevgiyle elimde kalan.
Dallarından koparıp topladım çiçekleri,
Her biri bir hikaye anlattı bana.
Bir gül, aşkın simgesi, derin bir sevinç,
Bir papatya, sadakat ve samimiyetin sembolü.
Lalelerle renklendirdim düşlerimi,
Nergislerle kokuttum umut dolu hayalleri.
Menekşelerle süsledim sevgiyle dolu kalbimi,
Çiçekler elimde kaldı, sevgiye dair anılar yüreğimi doldurdu.
Ama zaman geçti, çiçekler solmaya başladı,
Ellerimden kayıp gittiler, geri dönemediler.
Bense yüreğimdeki anılarla avundum,
Çiçekler elimde kaldı, hayatın akışıyla süzüldüler.
Güzellikleri solgunlaşsa da, unutulmasalar da,
Çiçeklerin verdiği mutluluk kalbimde hep var.
Onlar hatıralarımı taze tutan nağmeler,
Birer hatıra, birer anı, her biri kıymetli varlık.
Çiçekler elimde kaldı, solgun da olsalar,
Kalbimde hep canlı, hep canlı birer renk.
Gözlerimle göremesem de, dokunamasam da,
Ruhumda taşıyorum onları, sevgiyle her an yeniden canlanır.
Çiçekler elimde kaldı, sonsuz bir sevgiyle,
Kalbimde açan güller gibi duruyorlar.
Zaman geçse de, çiçekler solsa da,
Sevgi hiç solmaz, daima canlı kalır.
Çiçekler elimde kaldı, kalbimde açıyorlar,
Güzelliklerini paylaşmak için, sevgiyle bekliyorlar.
Birer hediye, birer armağan, her biri benim,
Çiçeklerim elimde kaldı, sevgiyle büyüyorlar.
Kayıt Tarihi : 23.5.2023 08:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!