Ninemin yazmasında şipşirin oyasın,
Âşıkların sazındaki bir âhenkli ses…
Çiftçimin tırpanı,balıkçımın ağısın,
Çobanımın kavalından çıkan nefes…
Dağlar arasında el değmemiş yaylasın,
Tütün toplayan kızın sırtındaki küfe…
Dedemin ağzında yıllanmış bir destansın,
Seni ölçecek,tartacak bulunmaz kefe…
Yeri geldi mi,karşı durulmaz kayasın,
Çiçekler,çimenler dönüverir süngüye…
Sanki av peşindeki hırçın bir arslansın,
Şehit verirsin,gâzi verirsin sen sevgiye…
29.08.1991
Haluk Şan DikmenKayıt Tarihi : 27.4.2006 14:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Haluk Şan Dikmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/27/cicekler-donusur-sunguye.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!