Çiçekler Doğru mu Söyler Sevgili

Yine papatya çiçeğinden şans tuttum
Seviyor,
Sevmiyor...
kopardım sonuna değin yaprakları bir bir
Seviyor
Sevmiyor
Kaç beyaz yaprak uçuştu rüzgarda
Ve her koparılışında yaprağın
Feryadını duydum papatyanın derinden, derine...

Son beyaz yaprak seviyorda kaldı
Sevincim içimde
Mutluluğum gözlerimde...
Ve ellerimin arasında, acılarla bakışı papatyanın
Sevinmek miydi,
Üzülmek miydi muradım...
Anlamadım, anlayamadım..

Son yaprakla kopuyor düşlerimin düğümü
Toza toprağa karışıp gidiyor
Sevmiyor, seviyor,
Seviyor, sevmiyor
Kaç papatya yaprağına bağladım umudumu
Kaç papatya yaprağında yitirdim bilmem ki...

Çiçekler doğrumu söyler sevgili
Çiçekler de ağlar mı sevdasına ben gibi
Ve çiçekler göremeden güneşini, ayını
Sevdasına goncalanır mı sevgili

Yine gecenin derinliklerine yolcuyum
Yine mavi düşlerin ardınca koşuyorum
Aşkım bir doru at olmuş önümde
Varlığımı ayak seslerinde duyuyorum

KÖMEN