Çiçekler Dallara İhram Oluyor

Dalda budakta kaldı şimdi hasretim,
Dilerimki o bahara bende ereydim
Nidam olur, Ben dünyaya dargın değilim,
Çünkü çiçekleri dallara ihram ediyor;
Hazin değil mevsimler sadece dalda hüzün içinde ,
Yapraklar düşerken sonbaharda sinsi gülümsemeler.
Ne şeamet neden yapraklara hiddet içinde ?
Güz gelirken gönülleri hicran ediyor ,
Sevdayı mekkare gibi çekerken bir ömürde kul,
Halbuki dünyada mülküm dediği bir beyaz tül
Beyhude çile yükünü, azaptır ebed taşımak
Döne döne bu dünya devran ediyor
Letafetle sunduğun ey gece! Şemsin ışık verdiği yer ,
Yıldızların saikalar içinde sürüklendiği yer
Bir yanı tuba bahçesi bir yanı kevser,
İnsan dünya aynasında kendini seyran ediyor
Her sabah neden geceler, bir sır oluyor ?
Muamma çözüldükçe hayretler derinleşiyor,
Ufuklarla semanın nerde, birleştiği yer ,
Tan vakti sema kendini üryan ediyor;
İsterim ki benim de hayratım, bağlarım olsun
Çeşmesinde sebil olsun sular bulunsun, ,
Bazen kervan dinlenirken sofra kurulsun,
Canan cezbesinde, kul canını ,püryan ediyor?
Sende örtü olmasın tebessümün lebi dilinde,
Ilgın ılgın reyhan kokarken güzün ekinde,
Şimdi değilse de, Mevlam, günün birinde,
Kul aşka kuldur diye, ferman ediyor,
Enver Ünver