Çiçekler Armonisi Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Her zaman kudretli tebessümüyle huzur dağıtan
Mağrur bakışlarla sımsıcak güneşe koşan
O kocaman olan gülüşüyle
Tüm ruhları titreten
Bereketli toprakta
Ya bir tarlada
Ya da kırda
Boy verip, yaşama banılan
Yurdumun günebakan çiçeği
Herkesçe beklenen umut dolu yarınlarda
Karanlıklar, paramparça olacak sabah güneşiyle

Zarafetliğiyle toprağı, doğayı allara büründüren
Şafak gibi o kızıl rengiyle yüreklere çağlayan
Tüm fırtınalara, rüzgârlara direnip
Dünyayı şenlendiren
Her nevbaharda
Gelişini
Dört gözle
Beklediğim
Her gördüğümde
Durup konuştuğum
Şiirlere yazılan
Dilden dile anlatılan
Sevilen kızıl gelincik
Seninle tarlaları, kırları
Birer gök kuşağına dönüşen
Börtü-böceği
Neşeye, huzura kavuşan
Yurdumun ince dallı
Narin yapraklı
Ey şirin çiçeği
Bilinen o ki
Hassaslığın anne yüreği kadar kudretli
Bir de bilinen geceler yok olacak sabah güneşiyle

Bazen yol kenarında, bazen bahçede, bazen kırda
Bazen bir yarın zülfünde beliren
Sapsarı-bembeyaz rengiyle
Her zaman yüzü güleç
Her zaman özü sıcak
Adı aşk
Adı sevgi
Çiçeği olan
Mevsimsiz güzel papatya
Her zaman gönül
Yürek çiçeği bilinen
Yaprakların yolununca
Kıyamet saydığım
Senin olmadığın
Kırlar, bahçeler
Çirkindir, bedbahttır
Ey sarı papatyam, ah ne olur
Benim yurdumun güzel çiçeği
Bir de benim yüreğimde açta büyü
Her kelebek, her yürek varlığına muhtaç ben gibi
Duysunlar bizi, özlediğimiz güzel günler çok yakındır
Dünyayı çevreleyen, karanlık yok olacak sabah güneşiyle

10.11.2017
İstanbul