Çiçekler Şiiri - Mestan Atcalıoğlu

ÇİÇEKLER

Gölgeler kol kola ilerliyor,
Her zamanki, dost yalnızlıklara,
Yeniden güneş doğar umuduyla,
Üzerlerinde sert bot izleri,
Kuru yolda, ıslak ayaklarla.
Gün gelecek, bastıkları yerlerden,
Kırmızı çiçekler, açacak.
Onların anısına.
Ne yazık ki, çiçekler,
Kuytu bir sokak köşesinde,
Son bulacak.
Çiçekler…
O çiçekler, beyaz açsaydılar…
Yine solmayacaklardı.
Daha güzel olacaktı,
Yarattıkları dünya.
Ağlamayacaktı çiçekler,
Mutlak, son günde.

08.02.1997