Şehrin bir yerinde alabildiğince bir meydan
Meydanın bir kenarında çiçekçi kız akşama hazırlanan
Sepetinde bir sürü çiçek en vahi çeşit karanfilden sardunyadan
Tezgâhını açtı başladı bakınmaya oturduğu taburesinden
Öyle kalabalıktı ki meydan bazısı bezgin yorgundu koşanlar
Düşündü bir an akmaya başlamıştı otobüsten inen insanlar
İkiye ayırmıştı aklınca cefa ile sefaya koşandı figüranlar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta