Çiçekbozuğu Hayat Şiiri - Yahya Oğuz

Tadılmayı gözleyen nadide şarap
Aklımın beşiğinde bekleteceğim seni
Yatağımda bekleyen taşkın kadın
Seni de hatırlamalıyım elbet
Fakat sesim şimdi herkesin şarkısı
Hava gibi ciğer ciğer dolaşan
Herkesin ortak hüznü gövdemi sarsar
Hiç unutmam o şiirin aksanını
Sevgilim hayat, sevgilim hayat

Gittikçe huysuzlaşan yerden fışkıran imdat
Gittikçe koyulaşan gökten belirsiz yankı
Uyumadan önce hisâbdan çıktım ve gördüm
Çözdüm bu cinayetin uğuldayan sadasını
Kalbim tanıktır, ki doğruluğun ölçüsüdür
Uzun ömrünü dilimdeki tekrarda bulan
“Baba” diyerek çelimsizliğe çağırdığım yağmur
Anlaşılmaz, babasından önce boğulan çocuk
Oysa babalar da ağlar, sahipler bile ağlar
Çoktan bilmeliydim, bunlar hep aşk acısı

Mecdelli Meryem gibi kirliydin
Bağışlanmış gibiydin Tanrı tarafından
Başkasını bulamadım, bu misali yere çal
Ey yüzü çiçekbozuğu, yine de cilveli hayat
Saçların durmadan uzar: aşındıran ırmak
Derin bir oh çekersin: deviren rüzgâr
Seni nasıl sevdim onca şey arasından
Sırtıma saplanan ojeli tırnaklar
Dolgun dudaklarında biten baldıran
Nasıl dayanılır bir kadın olmasan

Yüzü çiçekbozuğu, yine de cilveli şu hayat
Öpmeden, tam sarılmadan elimden kaydıysa
Yatağımı tırmalayan kadın, affet
Kuşluk vakti gerçeğimde hatırladım seni
Fark etmemişim bütün zamanların geçkin olduğunu
Hüzün şuramızdan şuramıza vuruyordu
Yıkıntılara zeytin dalı bile yerde bitiyorsa
Madem tanrı belirtmiş kıskanç olduğunu
Upuzun döneceğim, artık yatağı tırmalama

Ağustos 2015