ıslak gözlerim
çaldığın bir ıslık kadar
değer görmedi
vuslata çeyrek kala
vurdum kendimi yollara
umut ektim toprağa
çiçek verdi
arı çiçeğe kondu
bal verdi
bal soframıza gedi
insana şifa oldu
nankör büyüdü insan
emek verildi
değer bilmedi
sevmeyi - sevilmeyi
insan insanın
burnundan getirdi
ah insan
herşey oldun
uzaya çıktın, bulutları tuttun
aya, güneşe dokundun
dünyayı baştan yarattın
bir tek ama bir tek
insan olamadın...
Kayıt Tarihi : 22.7.2019 21:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!