Zamanın birinde bir çiçek beklerdi, bir merdivenin eşiğinde.
İnce sarı saçları düşermiş her gün bedenine.
Hafif bir gülüşü yakarmış sessizce nice ormanları.
Bir gün bu ateşin içine bir yaprak düşmüş.
Yanmış çiçeğin aşkı ile...
Onun o beyazlığında kaybolmuş.
Hiç söyleyememiş aşkını, hiç kimse sormamış derdini.
gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Devamını Oku
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta